Teatr
Teatr Muzyki i Maski „VENEZIA”
„Kiedy to piszę, słyszę szum morza i zamykam oczy.Tomasz Mann: „Tonio Kröger”, 1903
Spoglądam w nie urodzony, schematyczny świat,
który pragnie, aby go stworzyć i ukształtować,
spoglądam w rojowisko cieni postaci ludzkich,
które kiwają ku mnie, abym je zaklął i wyzwolił:
cienie tragiczne i śmieszne, i śmieszno-tragiczne
– i jestem do nich bardzo przywiązany.”
Teatr powstał na przełomie 2007/2008 jako rezultat wieloletnich fascynacji jego założycielki, Beaty Wielopolskiej, wieloma dziedzinami sztuki. Maski i kostiumy weneckie, gwarantujące pełną metamorfozę ludzkiej postaci, teatr, pantomima, przestrzeń architektoniczna, muzyka klasyczna, jak również inspiracje pochodzące z malarstwa europejskiego, łączą się tutaj w szczególną syntezę w duchu „Gesamtkunstwerk”.
Po kilku wystawach fotografii, zazwyczaj połączonych z happeningiem w kostiumach autorskich, a zwłaszcza po otwartych na interakcję z publicznością paradach plenerowych
w Gdyni-Orłowie, zamaskowane postacie na tyle zawładnęły wyobraźnią autorki, iż trzeba było im stworzyć nową przestrzeń działania i rozszerzyć pole ekspresji, coraz bardziej rozbudowując przekaz pantomimiczno-taneczny.
Bazę teatru stanowi autorska kolekcja kostiumów, zainspirowanych współczesnym karnawałem weneckim, licząca w chwili obecnej już ponad sto sztuk. We współpracy z choreografami Ryszardem Wojtalą oraz Wacławem Gaworczykiem enigmę zamaskowanych postaci, uważanych przez niektórych za zbyt statyczne, udało się przełożyć na ruch sceniczny, a zmieniające się wraz z muzyką i scenografią konteksty stworzyły znakomitą okazję do poszukiwania nowych tożsamości. Wraz z rozwojem koncepcji teatru z morza enigmatycznych masek wyłaniają się postacie coraz bardziej charakterystyczne, które stają się nośnikami uniwersalnych emocji, refleksji, przeżyć. Twarze, maski, mimy – każde z nich opowiada własną historię, bądź skrywa własną zagadkę, czy wreszcie łudzi iluzją czegoś, co nie istnieje...
Teatr stopniowo buduje swój repertuar, począwszy od etiud scenicznych, koncertów zaaranżowanych w formie spektaklu, aż po większe widowiska muzyczno-choreograficzne, opierając się przede wszystkim na muzyce klasycznej od baroku, poprzez XIX-wieczną operę włoską, bądź francuską, sięgając coraz częściej do awangardy XX w. Jako zjawisko nietypowe, Teatr Muzyki i Maski „VENEZIA” plasuje się na pograniczu wielu gatunków, integrując w swoich działaniach elementy „żywych obrazów”, pantomimy, tańca klasycznego oraz baletu i starając się wyjść naprzeciw takim zjawiskom jak teatr plenerowy, teatr uliczny, a nawet teatr tańca: niezwykle ważnym impulsem stała się ostatnio wymiana doświadczeń z Polskim Teatrem Tańca Ewy Wycichowskiej.
W zdjęciu tytułowym Beata Wielopolska wykorzystała scenografię Tadeusza Smolickiego do „Casanowy” w reżyserii Jacka Bunscha za życzliwym przyzwoleniem obu Twórców (premiera 20 lipca 2007 na XII Scenie Letniej w Gdyni-Orłowie).